Lieve meid,
Je bent onze 4de spookje. De nummer 4 waarvan we stiekem hoopten dat hij of zij niet lang na nummer 3 zou komen. Dat je maar een klein half uur na nummer 3 zou komen, was dan ook fantastisch nieuws.
Al tijdens de zwangerschap had je een uitgesproken eigen mening. Zo bleef je in stuit liggen. Waarschijnlijk een stuk comfortabeler, zo yin-yang-gewijs met je broer. Toen je bij de 36-weken echo nog steeds niet gedraaid bleek te zijn, heb ik hemel en aarde bewogen om de gynaecoloog ervan te overtuigen dat ik toch zonder keizersnede zou bevallen. Hij stemde toe.
Alle moeite bleek overbodig geweest te zijn. Op 36 weken en 4 dagen besloot je dan toch te draaien. “Alles op z’n tijd”, moet je gedacht hebben. Toen je Broer geboren werd, toonde je je opnieuw van je weerbarstige kant. Je genoot in een keer zo van alle ruimte in de buik dat je besloot dat het wel origineel zou zijn om je schouder als eerste geboren te laten worden. Niet. Geen topidee. Twee gynaecologen en een vroedvrouw met kramp in de armen later, hoorden we in de verte zeggen: “Maak de OK maar klaar, dit gaat niet lukken”. Jij zou jezelf niet geweest zijn als je niet net op dat ogenblik een paar graden draaide en gewoon, natuurlijk, ter wereld kwam.
Ook jij was een prachtbaby. Rustig, relaxed. Je sliep veel. Je vond alles prima, genoot van kijken naar je mobile en observeerde de wereld rondom je. Een roze nijlpaardje werd je grootste bezit.
Alles ging bij jou in een versnelling lager dan bij je broer. Je deed twee keer zo lang over een flesje en groenten- of fruitpap geven, leek een eeuwigheid te duren. Jij bepaalde het ritme, wij pasten ons aan.
Al heel snel leerde je hoe je je Grootste Broer moest bespelen. Je hoefde maar een kik te geven en alles werd je aangereikt. Je grote donkere ogen waren – en zijn nog steeds – de ideale puppy-eyes. Geen wonder dat je dan ook geen enkele moeite deed om te kruipen. Waarom naar het speelgoed kruipen als het speelgoed ook naar jou toe kon komen?
16 maand was je toen je kon stappen. Zomaar, van de ene dag op de andere. Niets oefenen of vallen, gewoon, in een keer goed. Het lijkt alsof je gewacht hebt van een stap te zetten tot je zeker wist dat het perfect zou gaan.
Ondertussen word je al weer 2. Wat vliegt de tijd. De laatste maand maakte je een enorme sprong. Je vond in Grote Zus eindelijk een vriendin. Het is fantastisch om jullie samen bezig te zien met alle meisjesdingen. Want dat ben je, een echt meisje-meisje. Je kiest zelf je kleertjes en een broek is verleden tijd in jouw garderobe. Deze week kwam je parmantig naar ons toe gestapt met een flesje nagellak. Dat je een paar dagen later zelf je nagels – en de tafel, de stoelen en je benen – lakte, dat vergeten we even.
Beetje bij beetje begin je ook je tweelingbroer te waarderen. Je aanziet hem niet langer als concurrentie, maar als een ‘partner in crime’. Als de verdachte stilte in de woonkamer doorbroken wordt door jouw aanstekelijke giechel, dan weet ik al hoe laat het is.
Elizabeth, met je weerbarstige krullen, je donkere priemende ogen en je glimlach om bij weg te smelten. Je weet perfect hoe je Papa om je vinger moet winden, compleet met pruillipje. Hij kan je helemaal niets weigeren. Dat belooft voor later! Je bent de jongste van de 4 maar tegelijk ook de aanvoerster. Zo spaarzaam met zoentjes geven – mmmmmmnee gaat het dan -, maar zo gul met knuffelen en zwaaien. Je bent een helft van een tweeling, maar zo uniek.
Net als bij je Broer, voel ik me tegenover jou ook vaak schuldig. Ik weet dat je er zo van geniet om samen een boekje te lezen, maar het komt er te weinig van. Het is zo fijn te weten dat je nooit alleen zult zijn, maar ik kan me voorstellen dat je het soms toch wel eens zou willen.
Maar vergeet nooit dat ik jou zo enorm graag zie. Dat ik geniet van jouw verkreukeld gezichtje en je ontplofte haartjes, helemaal ruikend naar slaap, als ik je ’s morgens uit bed haal. Dat ik iedere dag weer geniet van alle verhalen die je vertelt. Dat ik het superfijn vind om nog zo’n tuttig meisje in huis te hebben, dat haar popjes onderstopt in bed en gek is op spiegels en blingbling. En dat ik super trots ben als ik zie hoe je je broer troost als die weer eens ergens tegenaan geknald is.
Overmorgen ben je jarig. Wanneer je broer slaapt, dan gaan wij – de meiden onder elkaar – nageltjes lakken en je buikje insmeren met bodylotion, want daar geniet je zo van. Daarna gaan we samen boekjes lezen onder je favoriete roze dekentje. Dan mag je ’s avonds je prinsessenpyjama weer aan, gewoon, omdat je die de mooiste vindt. Volgende week vieren we je verjaardag. Dan mag je als een echte prinses naar iedereen zwaaien. Dan mag je net zolang over je stuk taart doen als je wilt, wij behoeden het wel voor eventuele kapers op de kust.
Lofjoe
Dikke kus
Je mama
Het leven zoals het is: family of 6 