De kraamafdeling

Je hoort je biologische klok tikken, je verdiept je in alle mogelijke theorieën over hoe je het snelst kunt zwanger worden van een jongen of een meisje, je vrijt de pannen van het dak volgens allerhande schema’s, je bent ongeveer 40 weken zwanger en je bevalt.

Tot zover deel 1.  Uiteraard is bovenstaand geen algemene waarheid, maar een mogelijk scenario van hoe het zou kunnen verlopen zijn.

Maar nu begint het echt. Je bent bevallen. En nu? Daar lig je dan met de langverwachte zoon of dochter in de armen. Misschien volledig in tranen van de emotie, misschien gewoon te uitgeput om iets te zeggen, misschien springlevend, stijf van de adrenaline. Onzeker of bruisend van het zelfvertrouwen, een wandelende hormonenbom of de rationaliteit zelve.

Bij Kind 1 vond ik het best comfortabel om een aantal dagen in het ziekenhuis te blijven. Ik voelde me fysiek en mentaal erg goed, maar het was toch wel wat spannend allemaal. Ik herinner me nog dat ik ’s nachts om de haverklap met mijn vinger onder zijn neusje ging voelen of hij nog ademde. Op een gegeven punt riep ik zelfs de nachtverpleegster omdat hij de hik had en ik niet wist wat daar aan te doen. Gewoon wachten tot het vanzelf over gaat uiteraard.

Ook het eerste badje, mijn hemel, wat was ik bang dat ik onze zoon zou verdrinken. Ik was zo bang dat hij uit mijn handen zou glijden, glibberig als hij was van de zeep, dat ik hem erg goed vast hield. Iets te goed, want de vroedvrouw wees me er op dat zijn armpje blauw werd. Ik kon wel door de grond zakken.

Mijn tips om de dagen in het ziekenhuis zo goed mogelijk te laten verlopen:

1. Laat je man thuis overnachten

In veel ziekenhuizen is er de mogelijkheid om je partner bij je te laten overnachten. Niet doen. De Wederhelft stond ’s morgens om 8 uur naast mijn bed en vertrok na de laatste voeding rond middernacht. Hij kon thuis rustig doorslapen, wat er voor zorgde dat hij nog bruiste van de energie toen ik naar huis vertrok. Op die manier kon hij dan een paar dagen de nachtvoedingen voor zijn rekening nemen, zodat ik kon doorslapen.

2. Durf bezoek buiten te zetten of te weigeren

Vooral als je dicht bij je familie/vrienden woont of tijdens het weekend bevalt, willen er veel mensen meteen op bezoek komen. Uiteraard ben je ongelofelijk trots om je kleintje aan de buitenwereld te laten zien, maar misschien heb je die behoefte niet zo. Zet op het geboortekaartje dat mensen bellen voor een afspraak, óók als ze in het ziekenhuis op bezoek komen. Voel je dat het teveel wordt om wat voor reden dan ook, durf dan ook het bezoek af te bellen. Als babylief 3 weken oud is, is hij ook nog schattig en klein en kunnen ze nog steeds op kraamvisite komen.

Wij hadden met de verpleegster ook afgesproken dat we haar konden waarschuwen als het bezoek te druk werd. Zij zou dan iedereen vriendelijk doch kordaat de deur wijzen. We hebben dit nooit toegepast, maar de wetenschap dat het kon, vond ik erg fijn.

3. Vraag tips en laat je helpen

Het is geen schande als je in het begin wat onzeker bent. Of het nu gaat over de manier waarop je zo’n klein wurmpje moet aankleden, over het geven van borst- of flesvoeding, informatie over de hielprik,… geen vraag is te gek of dom. Gebruik die dagen om wegwijs te raken in de wondere wereld van luiers, voedingsschema’s, mini-rompertjes en verzorgingsproducten.

4. Geniet

De eerste dagen kunnen in een roes voorbij gaan. Je bent zelf wat overdonderd, de hele familie staat op zijn kop. Bovendien is het druk in het ziekenhuis. Niet alleen door kraamvisite, maar door de dagelijkse bezoekjes van de kinderarts, gynaecoloog, vroedvrouw, poetsvrouw, kinesist,… Neem ook echt de tijd om boven het bedje te gaan hangen, om tussen 2 voedingen door je kindje in je armen te laten slapen als je dat wilt. Neem duizenden foto’s om toch maar iedere kantje van dat wezentje vastgelegd te hebben, want het verandert allemaal zo snel. Het is ook alleen bij een eerste kindje dat je dat zo ongestoord kunt doen. Bij een volgende bevalling verdeel je meteen je aandacht over alle kinderen. Het is gewoon anders.

5. Betrek je partner

Ouder worden is voor je partner net zo ingrijpend als voor jou. Mijn Wederhelft had dan misschien geen bevalling doorstaan, de hele gebeurtenis was voor hem net zo emotioneel en spannend als voor mij. Bovendien was hij 9 maand erg betrokken bij de zwangerschap. Ik vond het dan ook niet meer dan normaal dat hij ook zijn momenten met onze pasgeborene had. Zo kon hij het eerste flesje geven, gaf hij ook een badje en ging hij apetrots, samen met schoonvader, onze zoon aangeven bij de burgerlijke stand.

Hoe hebben jullie de dagen op de kraamafdeling ervaren? Waar heb je veel aan gehad, wat vond je tegenvallen?

Vijf gênante zaken die je overkomen voor, tijdens en na de bevalling

Honderden, wat zeg ik, duizenden boeken zijn er geschreven over zwangerschap, bevallen, baby’s en noem maar op. Hoe interessant ze ook allemaal mogen zijn, toch overkwamen er mij een aantal dingen waarvoor niemand mij gewaarschuwd had. En nu maar hopen dat ze echt niet alleen mij overkwamen, anders sta ik goed voor zot nu 😉

1. Snurken

Echt, tijdens alle zwangerschappen heb ik gesnurkt. Niet zo’n schattig knorrend geluid, maar eerder het geluid van een kettingzaag op speed. Zo erg zelfs dat de Wederhelft er behoorlijk wat slapeloze nachten aan overgehouden heeft. Sterker nog, ik schrok soms zelf wakker van mijn eigen geluid. Kun je er iets aan doen? Geen idee, gelukkig hield het ook meteen na de bevalling op.

2. Nachtmerries

Vooral in het laatste trimester van de zwangerschappen had ik last van levensechte nachtmerries. Geen heksen en monsters, maar compleet opengesneden buiken, bevallen van slangen in plaats van een baby. Genoeg om badend in het zweet wakker te worden en meteen aan je buik te voelen of die er nog wel zat. Ook dit hield gelukkig meteen op eens kindlief veilig en wel geboren was.

3. Lavement

Daar lag ik dan, in de verloskamer, bezig te bevallen van ons eerste kind. Alles onder controle, want de pijn viel al bij al nog mee op dat ogenblik. Een paar uur later besloot ik toch een epidurale verdoving te vragen, eerder uit voorzorg voor wat nog zou komen dan omwille van ondraaglijke pijn. De Wederhelft duwde op het belletje en vrijwel meteen kwam een verpleegster de kamer binnen. Nadat ze de anesthesist opgeroepen had, vroeg ze “of ik een lavementje wilde”, want na die verdoving kon ik immers niet meer uit bed. Eerst snapte ik het niet helemaal, ik had wel andere dingen aan mijn hoofd op dat moment, maar uiteindelijk viel mijn frank. Het is niet echt charmant als je in het heetst van de strijd nog andere dingen produceert dan alleen een baby. Qua gênantheidsgehalte kan het wel tellen, zo’n lavement krijgen en dan tussen twee weeën door naar het toilet spurten. Maar, eerlijk is eerlijk, op het moment zelf kon het me absoluut geen moer schelen, het was pas toen ik er een paar dagen later aan terugdacht, dat het schaamrood me naar de wangen steeg.

4. De assistenten

Nadat zowel de vroedvrouw, de verpleegster, een nieuwe vroedvrouw en een nieuwe verpleegster (lang leve bevallen op de wissel van twee shiften) als gekeken hadden hoeveel ontsluiting er was, kwam de gynaecoloog ook zijn ereloon opstrijken. Hup, persoon 5 die alles controleerde. Tot daar was ik er op voorbereid. Waar ik helemaal niet over nagedacht had, was de vraag of ook de vroedvrouwen, de verpleegster en de arts in opleiding eens mochten kijken. Wel ja, projecteer anders misschien heel mijn onderkant live op groot scherm in de aula!  Ik stemde er trouwens wel mee in hoor, ze moeten het tenslotte ooit eens leren en ik lag daar toch.

5. Aambeien

Vergeet pijn aan een eventuele hechting, vergeet naweeën, vergeet mogelijke constipatie en ongemakkelijkheid bij het plassen. Nee, het enige waar ik ongemak van had waren aambeien. Van het harde persen om die kinderen er uit te krijgen dus. Is dat nu niet stom? Ik presteerde het om 4 kinderen vingers-in-de-neus op de wereld te zetten, had nergens last van, voelde me springlevend en fit, maar moest pijnstillers nemen omwille van iets waarvan ik dacht dat alleen bejaarden het kregen. Wat het nog gênanter maakte, is dat de verpleegster de kamer binnenliep toen er bezoek was, pilletjes op de tafel legde en zei: “Hier zijn de medicamentjes voor de aambeitjes he”. Praten verpleegsters trouwens altijd met verkleinwoorden? Voor een keer was ik blij dat het bezoek uit Nederland moeite had met het Kempische accent. Goed, na een paar dagen was het leed geleden, dankzij neusspray. Jawel, vanaf nu een onmisbaar item in je bevallingskoffer. Neusspray ontzwelt. Meer valt daar niet over te zeggen.

Behalve het feit dat ze gênant waren, stelden bovenstaande zaken echt niets voor. Ik hield me altijd voor dat ze in dat verloskwartier wel wat gewend waren en dat ik dan toch best wel meeviel.

Herkenbaar voor sommigen? Zijn er nog meer dingen die je overkwamen en die je niet zomaar bij ieder familiefeest op tafel gooit? Dan is nu het moment aangebroken om ze te delen, dan weet ik in ieder geval dat ik niet alleen ben 😉

De 5 leukste/handigste kraamgeschenken

Het lijkt er op dat het baby-week gaat worden op de blog. Na de tips om je eerste zwangerschap door te komen, vandaag een lijstje van wat ik persoonlijk de leukste kraamgeschenken vind (om te geven en destijds te krijgen). Wat neem je nu eigenlijk mee op kraamvisite? Vooral toen ik zelf nog helemaal niet bezig was met kinderen, stond ik steeds voor een raadsel.

Dit waren de attenties die ik het meest kon waarderen en die me het meest bijbleven. Natuurlijk waren we blij met ieder bezoekje en geschenkje, dat spreekt voor zich, maar sommige dingen komen net iets meer van pas dan andere.

1. Iets van op de geboortelijst

Het kan onpersoonlijk lijken en als je pech hebt, hebben de kersverse ouders allerlei spullen gekozen waar jij absoluut niet warm of koud van wordt. Echter, ook al zijn spuugdoekjes en matrasbeschermers weinig aantrekkelijk om te geven, ik was er heel blij mee, je hebt ze immers toch nodig!

2. Kraamkost

Mijn broer kwam bij wijze van cadeau net voor de bevalling een dag bij ons koken. Resultaat was een tot de nok toe gevulde diepvries met verse soep, lasagne, spaghettisaus, hamrolletjes met witloof, gevulde courgettes, puree en ga zo maar door. Wat een genot om die eerste weken na de bevalling verse kant-en-klaar maaltijden te hebben!

3. Een kraampakket

Het was iets waar ik niet mee vertrouwd was, maar een Nederlandse vriendin kwam er mee op de proppen. In Nederland duurt de kraamtijd 10 dagen, dus krijg je een pakket met 10 kleine geschenkjes, eentje voor elke dag. Je maakt de pakjes zo groot en duur als je zelf wilt. Wat er bij ons in zat?  Billendoekjes, een kommetje met lepel voor de eerste fruithapjes, een rompertje, slabbetjes, mini-wasknijpers om de wenskaarten op te hangen, een knisperboekje, badolie, een pak luiers, sokjes in alle maten en een kadobon voor een babywinkel. Dit alles zat in een grote mand, ingepakt in vrolijke kleurtjes. Ik werd er instant vrolijk van!

4. Luiers

Als je geen inspiratie of tijd hebt, dan is dit altijd een schot in de roos. Ja, het is totaal onpersoonlijk en niet iets blijvend, maar o zo onmisbaar! Wil je er toch creatiever mee aan de slag gaan, dan kun je nog steeds een pampertaart maken.

5. Een geschenkje voor de andere kinderen

Toen Kind 3 en 4 geboren werden, hadden we natuurlijk al ontzettend veel spullen. Mijn schoonzusje was dan ook zo attent om iets mee te nemen voor de oudste twee kinderen. Het was voor hen erg fijn om ook net dat extra beetje aandacht te krijgen, want eerlijk is eerlijk, als er kraamvisite komt voor een tweeling, dan is er op dat moment weinig oog voor de oudste twee kinderen.

Knuffels, daar werd ik minder blij van. Hoewel, ze zijn natuurlijk lief en zacht en schattig en mooi, ik laat me er ook nog af en toe door verleiden hoor. Je verzamelt er echter zoveel op korte tijd en in de praktijk blijkt zoon- of dochterlief dan toch net dat ene knuffeltje dat gratis bij de tube zwitsal zat als favoriet te bestempelen. Enige uitzondering hier op vond ik de knuffels die mijn Wederhelft zorgvuldig voor ieder kind uitkoos, mijn broer die zijn allerliefste knuffel uit zijn kindertijd weggaf aan zijn petekind en de grote Loebas die Kind 2 van haar meter kreeg. Ondertussen hebben ze alle vier een echt grote knuffelbeer (of -knuffelkameel in het geval van Kind 1) en die zijn echt geweldig!

  

Voor de mama’s onder ons: wat was jullie meest memorabele kraamgeschenk? Waar werden jullie blij van? Of net niet natuurlijk?

De gouden raad van Tante Annelore: een eerste zwangerschap

Nu we toch helemaal in de baby-sfeer zitten met de kleine Charlotte van Kate en William, vond ik het tijd om mijn 5 gouden tips om een eerste zwangerschap goed door te komen op een rijtje te zetten.

1. Geef toe aan je vermoeidheid

De eerste 12 weken kun je moe zijn. Dan bedoel ik niet ik-ben-te-laat-naar-bed-gegaan-moe, maar echt uitgeput. Ik werkte in die tijd nog als vertegenwoordiger en kon de keren dat ik langs de kant van de weg in de auto een dutje deed niet meer bijhouden. Soms overviel de vermoeidheid me zo, dat ik bij het tankstation op 500m van ons huis moest stoppen. Verzet je er niet tegen. Het gaat ook echt weer over na 12 weken, geloof me.

2. Zoek een goede gynaecoloog

Echt slechte gynaecologen zullen er wel niet zijn, ze hebben tenslotte hun diploma gehaald. Het is echter wel belangrijk dat je iemand kiest waar je je prettig bij voelt. Gedurende ruim negen maanden zul je maandelijks of vaker op zijn onderzoekstafel liggen. Wel zo fijn als je je op je gemak voelt dan.

3. Stel een planning op

Ok, dit is echt een tip voor van die overdreven planmatige types zoals de Wederhelft en ikzelf, maar die zullen er nog wel zijn. Toch? Of zijn wij echt zo’n neuroten?

Wij regelden alles in een vroeg stadium van de zwangerschap. Met alles bedoel ik dan ook echt alles : de keuze van de geboortekaartjes, aanschaf van de babykamer, keuze van peter en meter,…  Wij vonden het fijn alles te kunnen afvinken op de lijst, dat zorgde voor rust. Rust die ervoor zorgde dat we de rest van de zwangerschap vlekkeloos doorliepen.

4. Leef gezond, maar overdrijf niet

Ik ga geen volledige topic wijden aan niet roken en drinken tijdens de zwangerschap. Ik ga er van uit dat iedereen tegenwoordig weet wat voor risico’s dit met zich meebrengt. Waar ik het wel over wil hebben, zijn groenten. Het wordt afgeraden rauwe groenten te eten, in verband met het risico op toxoplasmose. Maar echt, als je zelf je groenten koopt en wast, dan is er niets aan de hand. Ontzeg jezelf geen 9 maanden een gezond slaatje, dat is nergens voor nodig. Het is in mijn ogen wél een goed idee om dat slappe blaadje sla en die verlepte worteltjes op de rand van je nasi-schotel of tussen je pita te laten liggen.

5. Stel je niet aan en geniet

Je bent zwanger. Niet ziek. Dus nee, als je net zwanger bent, is er geen enkele reden om niet mee te helpen met de afwas. Ja, zo zijn er echt.  Er circuleren honderdduizenden horrorverhalen over miskramen, vroeggeboortes en andere ellendige dingen die tijdens je zwangerschap kunnen gebeuren. Negeer ze zoveel mogelijk. Een zwangerschap verloopt in oneindig veel meer gevallen vlekkeloos, maar daar wordt niet over gepraat.

Er is ook geen enkele reden om je wederhelft om 2 uur ’s nachts uit bed te schoppen om een pak friet te halen. Hij heeft ook zijn nachtrust nodig en trouwens, van al die vettigheid krijg je toch alleen maar last van brandend maagzuur.

Maar bovenal, geniet. Je bent maar één keer voor de eerste keer zwanger. Je kunt het maar één keer zo bewust beleven (althans, zo heb ik het toch ervaren). Wanneer er al een of meerdere kindjes rondlopen, sta je niet meer zo lang stil bij bijvoorbeeld het eerste schopje,…Simpelweg omdat je je aandacht moet verdelen, niet omdat je het minder belangrijk vindt.

Dit is mijn persoonlijke lijst, dus zeker geen absolute waarheid. Ik besef maar al te goed dat genieten relatief is als je de eerste maanden of langer last hebt van misselijkheid of andere kwalen. Bedenk gewoon dat er je miljoenen vrouwen voorgegaan zijn en als zij dit konden, jij dit zeker ook kan!

Hebben jullie nog gouden tips voor vrouwen die voor de eerste keer zwanger zijn?

Lijstjestijd – Onze top 5 van leukste uitstappen met kinderen

Omdat we het deze week toch over ontspannen hebben in de #boostyourpositivity challenge, tijd voor een lijstje. Een klein overzicht van wat voor ons gezin de leukste uitstapjes zijn – lees: ontspannend, zowel voor kroost als ouders, en liefst in de buitenlucht.

1. De Efteling

Wij hebben afgelopen jaar een abonnement genomen op de Efteling. Omdat het zo’n leuk park is. Omdat het voor onze kinderen, die nogal broekschijters zijn, ook super leuk is.  Omdat luisteren naar het verhaal van de Sprookjesboom het hoogtepunt van de dag is. Omdat ze de vriendelijkste medewerkers van de Lage Landen hebben. In dit park geen gedoe omdat je niet per kind een volwassene voorzien hebt vooraleer je op een attractie mag. De Efteling is gewoonweg gemaakt voor grote gezinnen met kleine kinderen!  Ohja, en ook niet onbelangrijk, je wordt niet van begin tot einde geconfronteerd met souvenirstandjes en winkeltjes.

  

2. De Lilse Bergen

Een grote plas water met zandstrand en speeltuin. Meer moet dat niet zijn. Afgelopen zomer hebben we daar behoorlijk wat dagen doorgebracht. Modder maken, riviertjes aanleggen en in het water spetteren. Ok, we kunnen nu nog geen boek lezen, want dan gaan Kind 3 en 4 de hort op, maar het is echt wel super ontspannend. En op fietsafstand van thuis.

3. De zee

Toegegeven, ik ben geen ‘meisje van de zee’, hoewel ik er geboren ben. Maar nu we kinderen hebben, geniet ik er wel met volle teugen van. – en zo handig dat mijn ouders op wandelafstand van het strand wonen- . Alles is voorhanden: water, zand, schelpen en de Ola-ijswagen die op tijd en stond voorbij rijdt.

Ook in de winter is het genieten. Alleen is het dan een kunst om de kinderen uit het water te houden. Zo hebben we ze afgelopen november in hun onderbroek naar huis moeten laten wandelen** omdat ze iets te enthousiast van pootjebaden gedaan hadden. Maar hé, ze zijn er niet ziek van geworden dus het zal goed geweest zijn voor hun weerstand. Of zoiets . Sindsdien nemen we in ieder geval altijd een handdoek en reservekledij mee.

4. Het kabouterbos in Kasterlee

Onze vaste stek, zo om de paar weken. ‘Maar wat is er dan zo speciaal aan dat bos?’, hoor ik je denken. Wel, de bomen. De bomen in het Kabouterbos hebben allemaal luchtwortels. Ideaal om onderdoor te kruipen, op te klimmen en aan te slingeren. Zelfs onze kinderen die iets nogal snel eng vinden, kunnen zich hier helemaal uitleven en ontpoppen zich tot ware aapjes. Als je het wandelpad volgt, wijzen kabouters je de weg. Kortom, succes gegarandeerd en het levert nog eens mooie foto’s op ook!

5. Het Stadspark in Turnhout

Is dit een heel speciaal park? Nee, maar het is het enige park dat ik hier in de buurt ontdekt heb. Je kunt er best leuk wandelen – mijn favoriete seizoen hiervoor blijft de herfst – en in het weekend rijden er miniatuur stoomtreinen. Is het spectaculair? Nee. Is het leuk? Echt wel. Aan de ingang van het park staan een aantal standbeelden. Ik ga er iedere keer kijken met de kinderen en vraag dan wat zij er van vinden, in een poging hen enige vorm van kunst en cultuur bij te brengen. Waar het antwoord eerst: “lelijk” of “mooi”was, krijg ik nu al meer genuanceerde opmerkingen: “Het is lelijk, maar toch mooier dan die vuilbak daar”. Je ziet, een toplocatie voor de algemene ontwikkeling 😉

Heel vaak blijven we ook gewoon thuis. We hebben het geluk vrij ruim te wonen en zoals al eerder gepost, alles is hier kidsproof. Ook de tuin dus. De leukste momenten zijn eigenlijk als ze met z’n vieren in de zandbak zitten en wij ook gewoon wat in de tuin kunnen rommelen. Op de picknicktafel een paar kommen met tomaatjes, kaasblokjes, chipjes en olijven, een fris pintje voor ons en citroenlimonade voor de kinderen.  Meer moet dat niet zijn om te ontspannen.

Ik voel de lentekriebels al opkomen 🙂

**Toevoeging van mijn Wederhelft na het lezen:  Onze kinderen zijn niet in hun onderbroek naar huis gewandeld. Nee, we hebben ze in de buggy gezet en in onze jassen gewikkeld. Voor jullie denken dat we helemaal zot zijn 😉