Van 2 naar 4

Zwanger van Kind 3 gingen we naar de gynaecoloog. Uitzonderlijk met Kind 1 en 2 erbij.  De gynaecoloog had duidelijk zin voor humor en begon zijn onderzoek met: ‘we gaan eens zien of jullie kroost gaat verdubbelen” Ha.Ha.    Nog geen minuut later riep hij uit: ’Maar… het is echt zo!’   Je kunt je het verrassingseffect voorstellen.   Ga je binnen om Kind 3 te zien, zwaait daar plots ook, een zwangerschap eerder dan gepland, Kind 4 naar je.   Om tien uur kwamen we thuis en ging de wederhelft aan de Duvel.   Ik dronk mijn spanning veilig weg met een glas water, tevergeefs.

Na de middag werd onze klusjesman gebeld en een dag later werd er al met man en macht verbouwd aan onze zolder.  Ieder kind zijn eigen kamertje..   En we hebben stof gegeten de daarop volgende maanden.   De zolder, de dressing, de kamers, alles werd in een keer mee gedaan.   Want ja, eens we vier van die hummeltjes zouden hebben, kon dat toch niet meer, of zoiets.   Valt het op dat we niet zo goed zijn in doseren?

Uiteindelijk klaarden de stofwolken op en na exact 37 weken besloten Kind 3 en 4 dat het tijd was om kennis te maken met de buitenwereld.    Voor iedereen die wacht op een emotioneel verhaal, vol ellenlange ziekenhuisbezoeken, neonatale afdelingen en beademing… dat komt er niet. Ook hier weer een bevalling uit de boekjes, Kind 3 en 4 perfect op gewicht en na een nachtje ziekenhuis mochten ze gewoon mee naar huis.  Home sweet home…

En zo ga je dus van 0 naar 4 kinderen op exact 2,5 jaar tijd.. Met veel liefde, warmte en een zeer goed meewerkende Moeder Natuur 🙂

   

 

Van 1 naar 2

14 maanden later was het dan zover.   Kind 2 werd op een zo mogelijk nog makkelijkere manier op de wereld gezet.   Net niet op het fietspad voor het ziekenhuis… dat krijg je met een zwangere vrouw die zo nodig nog eerst Kind 1 in bed wilde stoppen voor ze zou vertrekken. Gelukkig was mijn Wederhelft weer eens de doortastende van ons twee en verzekerde me dat het echt echt echt geen slim idee was.   Aanmelden via de spoed, in een rolstoel naar de verloskamer en nog geen kwartier later was ze er.   Hadden we gewild, we waren op tijd thuis voor Studio Sport (maar kom, het was dinsdag, dus een zinloze vergelijking)

De overgang van 1 naar 2 kinderen ging super.  Kind 1 adoreerde Kind 2 en Kind 2 vond dat allemaal prima.  Geen wonder dat het hierbij laten echt wel zonde zou geweest zijn…

Van 0 naar 1

Ik heb jaaaaaaa-ren vol overtuiging geroepen dat ik absoluut geen kinderen wou en voor een spetterende carrière zou gaan. Zo liefst eentje met een lange titel op het visitekaartje. Ik vond niets leuks aan kinderen, had niet de neiging om koetsjiekoetsjie-geluiden-makend boven ieder wiegje te hangen en was blij met het leven dat we hadden.

Mijn wederhelft? Die had voldoende mensenkennis en geduld om mij in de waan te laten dat hij het geloofde. Ondertussen kochten we wel een huis met 5 slaapkamers (voor onder andere de pooltafel, het dartbord en de strijkplank) en bleven we maar verbouwen.

Toen onze huwelijksdag naderde, hoorde ik niet alleen de kerkklokken luiden, maar begon er ook een biologische klok te tikken. Uiteraard had ik al van dit verschijnsel gehoord, maar steeds deed ik dat vakkundig af als klinkklare onzin. Maar kom, dat onding bleek niet te negeren, dus besloten we ervoor te gaan.

En hoera! Niet lang daarna bleken we zwanger te zijn. En plots veranderde alles.. Van een zorgeloos jong koppel veranderden we in specialisten in tetradoeken, autostoelen en kinderkamers.  De wereld van de poedermelk, luiers en ieniemienie-rompertjes kende geen geheimen meer voor ons.

De zwangerschap was genieten van begin tot einde. Familie en vrienden op het verkeerde been zetten over de naamkeuze, geboortekaartjes kiezen, een vrijgeleide krijgen om ongegeneerd te gaan winkelen voor de toekomstige zoon of dochter en het verlangend uitkijken naar het grote onbekende. Ook de combi werk – zwanger zijn bleek haalbaar dus ik bleef lustig heel het Vlaamsche land doorkruisen om de mensen aan het schilderen te zetten.

Op 37 weken en 5 dagen besloot Kind 1 dat het een mooie dag was om geboren te worden en na een vingers-in-de-neus bevalling besloot ik dat Kind 1 zo fantastisch was – uiteraard, het is ons kind –  dat er toch nog een aantal moesten volgen!